Државната комисија минатата недела го отвори таканаречениот сеф на Тито, во Народната банка на Србија, по речиси триесет и една година, откако, по налог на СФРЈ овие предмети биле депонирани таму. Бидејќи одлуката на Претседателството на Југославија остави можност да дел од овие работи се претворат во златни резерве на НБЈ или да се продадат на аукција, можно е и сосема веројатно да листата на работи, не се поклопува со работите кои се најдени во моментот на влегувањето на државната комисија.
Се што се однесува на овие предмети се случувало во периодот од крајот на март до крајот на јуни 1982 година, кога сите предмети се префрлени во Народната банка на Југославија и се чувани во сеф.
Бидејќи се очекувала оставинска расправа во која наследниците не биле единствени, а за тогашното раководство, посебно биле непријатни барањата на вдовицата на Тито, Јованка Броз, се смета дека овие предмети не можат да бидат само нејзини.
Станува збор главно за злато, кое не се знае како се нашло во резиденцијата на Тито и за што требало да служи. Како и голем број на скапоцености и признанија од наследството на кралското семејство Караѓорѓевиќ.
Можно е дека златото е земено од државните резерви на Тито, кои му биле достапни и на раководството на земјата во случај на вонредна состојба или непредвидени околности, како агресија кон државата или некои слични околности.
Нарачките на Тито, според одлуката на Претседателството на Југославија, без оглед на неговата вредност, се чувало во Народната банка на Југославија. Имајќи во предвид дека некои од овие украси имаат голема материјална вредност, се предложило да семејството добие копија, а да државата зависно од природата на одликување и понуди материјална надокнада на наследниците, додека оригиналниот орден би се задржал во јавна сопственост.
На седницата на Претседателоството на Југославија на 30 март 1982 година, Генералниот секретар на телото, Џон Долничар, ги информирал членовите на Претседателството за прашања поврзани со наследството на Јосип Броз Тито. Заклучокот е да златото се депонира во трезорот на Народната банка.
Заедно со ова, беше одлучено да имотот за кој е утврдено дека припаѓал на семејството на Караѓорѓевиќ се предаде на располагање на Народната банка на Југославија. Народната банка на Југославија наложи да низ ангажирање на експерти треба да се оцени кои предмети од овој имот, имаат посебна уметничка или историска вредност за испорака на соодветен музеј во Југославија.
Она што е интересно – претседателството на СФРЈ одлучило да некои од предметите се продадат на аукција. Поточно се наложило да се утврди кои предмети би можеле да се уновчат на аукција, а кои можат да се вклучат во златните резерви на Народната банка на Југославија.
Оттука сосема е можно да голем број од драгоценостите на Јосип Броз Тито и на семејство Караѓорѓевиќ во меѓувреме да исчезне, било да е тоа на аукциска продажба, било да е со приклучување на државните резерви.
Според информациите кои на 28 јуни 1982 година, ги доставило Претседателството на СФРЈ, извршени се закључоци од 30 март 1982 година, во врска со некои прашања поврзани за утврдување на наследството на Јосип Броз Тито. Се заклучило како ќе се постапи со работите кои се наоѓаат во објектот „Меморијалниот центар на Јосип Броз Тито“.
Народната банка на Југославија доставила:
а) златни плочки и во прав, со вкупна тежина од 29,366 килограми
б) златници (големи и мали), вкупно 2663 парчиња.
в) предмети од злато, дијаманти кои му припаѓале на Караѓорѓевиќ, вкупно 149 парчиња.
г) предмети од злато и други благородни метали, кои биле преземени по војната од сефовите на Народната банка на Југославија, запленети или набавени од државните средства, вкупно 251 парче.
д) нумизматички монети со повисока вредност, вкупно 1271 парчиња.
ѓ) медали кои му припаѓале на семејството Караѓорѓевиќ, 13 парчиња.
е) садови од сребро и сребро со злато, вкупно 18 парчиња.
ж) други предмети со мала вредност (манжетни за кошула, кутии за цигари, медалјони, привезоци, значки итн) вкупно 83 парчиња.
з) девизи во готово: САД 26,219 долари, 36,000 германски марки, и 2200 дански круни.
Сите предмети и пари биле предадени на записничари од Народната банка на Југославија, со обврска да извршат проценка на вредноста на предметите кои имаат историска и археолошка вредност, а потоа овие предмети да бидат доделени на соодветни музеи и установи во Југославија, а другите предмети да се претворат во златни резерви или да се продадат на аукција, согласно со заклучокот на претседателството на СФРЈ.
