Моментот кога тој покажува, со бели отворени очи – тоа е тој момент кој е фатен во сликарството и тоа е најголемата вредност на Белиот анѓел, вели сликарот Часлав Чолиќ.
Чолиќ кој е еден од последните професионални пресликувачи на фреските во Србија, смета дека Белиот анѓел веројатно е највредната српска средновековна фреска – Белиот анѓел, за кој тврди дека претставува српска Мона Лиза. Оригиналот на оваа фреска кој се наоѓа во манастирот Мајлс потекнува од 13 век.
Часлав Чолиќ сликар, пресликувач на фрески, еден од последните чувари на српското духовно богатство од светото на Космет, вели дека средновековната фреска, Белиот анѓел од манастирот во Милешево му е омилена, бидејќи на неа е фатен моментот кој го покажува Христовото воскресение.
„Јас често ја споредувам Белиот Анѓел со Мона Лиза, која додушта многу подоцна е креирана. Тајната на популарноста на Мона Лиза е во нејзината мистериозна насмевка“, наведува Чолиќ и објаснува во што се состои убавината на Белиот Анѓел.
„Погледот на лицето на Белиот Анѓел и моменталното изненадување кога мироносците пристигнале утредента може да се забележи на делото, а тој им покажува со прст – Христос воскресе, и дека не е во гробот. Тие се изненадиле кога забележале дека Христос навистина го нема, и ги гледале само неговите бели облеки. Во тоа покрај сликарството, е целата вредност на Белиот анѓел. Моментот кога тој покажува, со бели отворени очи, тоа е тој момент кога е фатен во сликарството и тоа е најголемата вредност на Белиот анѓел, тој таинсвен поглед кој говори и го покажува моментот кога Христос воскреснал“, вели Чолиќ.
Чолиќ својата 30 годишна кариера во најголем дел ја минал на Космет каде се до војната 1999 година, ги копирал и на тој начин ги сочувал за идните поколенија, фреските од најголемите српски светци, работејќи во Галеријата на фреските во Народниот музеј во Белград. Голем број на негови дела, за жал во меѓувреме станаа оригинали, бидејќи голем број на цркви во кои тој работел, и ги коприрал фреските, се или уништени или тешко оштетени.
