Кампот беше страшен и кога слушнавме дека ќе биде депортираат во Багдад, бевме преплашени – вели Ангела Стојнев (13), која со своето момче, Момчило Петковиќ (17) побегна во Софија.
Се почна на 25 септември, кога младите заљубени одлучиле да побегнат во странство и да работат заедно за да започнат нов живот во Западна Европа.
– Се најдовме кај тврдината во Ниш, а потоа со градски автобус отидовме во Горна Врежина, а потоа кон Сврљиг. По пат стопиравме, а не превезе еден човек. Бевме мокри и тој човек не одведе во куќата и ни даде да јадеме. Потоа не одведе до станицата во Књажевац, бидејќи рековме дека одиме каје другари во Заечар.
Му плативме на возачот на комбето да не транспортира до Зајечар, тогаш повторно пеш до преминот Вршка. Поминавме, но низ полињата и преку пченка. Нашите гранични премини ги заобиколивме, а на бугарскиот не регистрираа како бегалци од Ирак.
Ние со чукање на врата ги разбудивме бугарските граничари – раскажува Ангела, која е ученик во шесто одделение од Ниш.
Децата дале лажни ирачки имиња и датуми на раѓање. Момчило се пријавил како како Ирачанец Јакуб Јабали, наводно, роден на 3 јуни 1997 година, Aнгела Ирачанка Јенес Ахмади, роден на 20 јуни 1999 година.
– Заедно одбравме имиња од листата што е Момчило ја состави. Ние одлучивме дека како Ирачаните можеме да поминеме, бидејќи на некој начин им личиме, додека Сиријците имаат потемна кожа. Бегалскиот камп беше грозен. Храната беше страшна, како и сместувањето. Бевме сместени со Сиријците и Авганистанци, а нашата соба беше прва со шестмина, а втората со 12 бегалци. Поминавме во собата со Грузијци каде имаше помалку. Се преправавме дека сме Ирачани и за времето на нивната молитва и ние се молевме, клекнуваме три пати на ден за да не не препознаат дека не сме нивни. Ние не знаеме како тоа се прави, гледавме како другите се молат, – вели Ангела.
Таа понекогаш носела шамија за да личи што е можно поблиску до девојките од Блискиот Исток, но гардеробата правеla сомнеж. Всушност, некои Сиријци и Авганистанци го критикуваа Момчило дозволувајќи и на девојката да се шета во тесни фармерки, која за нивните климатски услови e незамисливо.
– По разговорите со три члена комисија тие мисле да не депортираат за Багдад.Но имамвме резервен план веднаш да одимет во српската амбасада, но тоа ќе биде опасно. Седевме уште три месеци, но преминавме во отворен камп каде што можеме да го продолжиме нашето патување за Германија – вели Ангела.
Сега кога се вратија, најважното нешто е што тие се здрави и тие се добри. На голема благодарност до полицијата Ниш и инспектор Братислава Тимотиевиќ, кој работел на случајот како да беа неговите деца – вели мајката на Никола
