Иако со години стручљаците во врска со маргаринот не убедуваа дека има здрава и алтернативна масленост, сепак вистината полека и сигурно излегува на виделина.
Имено оваа намирница се добива со процес кој наликува на процесот на создавање пластика.
Основните состојки за маргаринот се ефтини масла со сомнителен квалитет добиени од соја, памук, репка и од делови од пченка.
Добро е да се напомене дека сојата е доста опасна билка бидејќи моментално 98 посто од посевите со соја се ГМО.
Памукот е една од индустриските билки најмногу третирани со отровни пестициди и инсектициди, а пченката се смета за неквалитетна поради ГМО производството. Но освен тоа се опасни и по здравјето.
И опасни масла се кријат во овие намирници. На пример маслото од семињата од памукот е едно од најпознатите состојки на маргаринот, а за човечка употреба воопшто не смее ни да се користи бидејќи во нерафинирана состојба се користи како пестицид поради токсините со кои памукот се штити од наметниците. Семињата од памукот содржат голема количина на високо незаштитени маснотии познати како Омега шест кои притоа создаваат воспаление.
Овие киселини се познати по тоа што создаваат запушување на крвните жили и предивикуваат кардиоваскуларни болести. Тука е и маслото на билката репка кое е популаризирано во последните години. Маслото од репка е вкусно, но неговата арома и мирис се додадени.
Ова масло предизвикува недостаток на витамин Е во телото и ја намалува јачината на клеточниот ѕид. Покрај тоа создава и алергија и лесно се расипува и предизвикува астма и бронхијални проблеми.
Откако ќе се промешаат сите масла во нив се додава и прав од никел кој служи како катализатор во процесот на хидрогенизирање и комбинирање на транс-масните киселини.
Со процесот на хидрогенизација се рафинираат маслата со додавање на вода со висока температура, а тука е и металниот катализатор во прав.
Сето тоа се создава во една црвста и стабилна маст која успева да опстане и на собна температура.
По хидрогенизацијата на оваа маса маргаринот е една смрдлива сива маса полна со грутки.
За масата да се одлободи од тврдите грутки се додаваат емулгатори кои наликуваат на сапун, а после тоа се меша целата смеса. После додатоците од емулгаторите и уништување на грутките, масата на маргаринот се чисти во парна бања под притисок и со високи температури и се додаваат разни адитиви за да има вкусен мирис.
Потоа маргаринот се избелува за да ја добие својата вистинска боја а по белењето настанува со помош на хемикалии и прав од некаква врста на глина.
Потоа се додава жолта и природна боја која наликува на масло. Кога маргаринот ќе престане да мириса и понатаму не е подготвен за јадење. Мора да му се додаде арома за зајакнување на вкусот и различни конзерванси.
