Треба ли да молиме за лекови за живот?
Несоодветната терапија довела до ампутација на нозете на 57 годишниот Драган од Скопје. Пред 10 години лекарите откриле дека има хронична миелоична леукемија. Прво сам се снаоѓал со потребните лекови. Ги набавувал по 200 евра од Индија и Кина за разлика од Европските држави каде биле дури 20 пати поскапи. Пред 6 години почнал да добива терапија на државна сметка во земјава, но како што вели истата му предизвикала мутација на ген па го вратиле на цитостатици кои веќе не се применувале никаде во Европа.
– Тромбоцитите станаа енормно големи и неможеа да се контролираат, пред 1 година добив гангрена и мораа да ми ги ампутираат нозете како резултат на болеста, вели Драган од Скопје, пациент со ХМЛ.
Заедно со Драган уште една пациентка со ХМЛ го чека истиот лек од втората генерација. На средбата со министерот за здравство пред три месеци им било ветено дека ќе биде набавен со интервентен увоз. Но, сеуште немаат терапија. И други 20 пациенти со истата болест се заглавени во лавиринтот на тендерските постапки, реагираа од здружението кое ги застапува овие болни.
– За жал поминаа повеќе од три месеци од лековите нема ништо. Работите се закочија на релација МАЛМЕД и совет за Јавни набавки, изјави Пепо Леви, од здружението за ХМЛ.
На оваа тема неодамна во детали се говореше и во емисијата ,,Досие,, која авторот Анита Петровска Рајковиќ го посвети на својот татко кој почина од редок тип на тумор, но и на сите пациенти во Македонија кои боледуваат од рак или други болести а за кои во светот има избор на лекови – а во Македонија не !!
Еве што вели авторката за ова ДОСИЕ
– Ова досие го посветувам на мојот татко. Не напушти на новогодишната ноќ по 15 сетина мачни денови во болница. Мојот татко беше човек кој во целиот свој живот не се напил ниту едно апче, ниту апче за глава. А последната година од својот живот мина низ хорор, операции, трансфузии речиси секојдневни, апчиња од кои имаше страшни мачнини, боцкања, испитувања до бескрај. На 31 декември на новогодишната ноќ мафна за последен пат и замина, ја загуби битката со туморот. На крајот излезе дека мојот татко боледувал од редок тип на тумор .. наречен ГИСТ.. морам да кажам дека третманот на лекарите беше одличен, професионален. Мојот татко беше згрижен и во приватна и во државната клиника, на Онкологија на крајот. Секоја чест за борбата на лекарите за животот на мојот татко. Но имаа ли врзани раце.. можеше ли да се направи повеќе??
Како ќерка која го загуби столбот на својот живот неможам да престанам да се прашувам.. ќе беше ли мојот татко жив доколку и во Македонија ги има лековите кои за овој редок тип тумор се употребуваат во светот. Во Македонија има само еден тип на лек за оваа болест.. но мојот татко не реагираше на него. Во вакви случаи во светот имаат и втора линија лекови и трета.. но во Македонија само еден.
Јас не сум единствената и Бојана го загубила својот татко бидејќи не реагирал на терапијатакоја ја има во Македонија.. а уште потрогателна е приказната на чичко Добре кои самиот боледува од рак – леукемија.. знае дека одреден лек што го има на запад му помага.. но во Македонија го нема.. ова досие е посветено на сите вакви случаи, а во Македонија ги има многу..
Во продолжение погледнете ја целата емисија Досие посветена на недостатокот на лекови во Македонија!
