Истражувањата кон постигнувањето на целта на производство на биоинжинерски заби –биозаби- во голема мера се фокусираа на создавање на незрели („primodia“ заби) што може да се трансплантираат како мали ќелии „пелети“ во возрасна вилица, со цел да се развијат во функционални заби.
И покрај големиот број на различни вилици, ембрионските заби („primordial“) може да се развиваат нормално во возрасна вилица. Последователните студии во голема мера се фокусираат на употребата на ембрионските клетки Професорот Шарп вели:
„Она што е потребно е идентификацијата на возрасните извори на човечките епителни и мезенхимални клетки, кои можат да се добијат во доволен број, за да се направат биозаби. Тоа е остварлива алетрнатива за стоматолошките импланти.
Во оваа нова ера, истражувачите го изолираат возрасното џвачакчо ткиво од пациентите во Стоматолошкиот институт во Кралскиот колеџ во Лондон, и го зголемуваат во лабораторија, а потоа во комбинација со клетки од глувци, ги формираат забите. Од пресадувањето на оваа комбинација на клетките во глувците, истражувачите се во можност да создадат хибрид човечки/глувчевски заби, кои содржат денин и енамел, како и корени.
Шарп заклучува дека епителните клетки добиени од возрасно човечко непце, се способни да одговорат на забните потикнувачки сигнали од ембрионскиот заб.
